اثر محافظتی دوزهای مختلف کانابیدیول بر میزان نفوذپذیری سد خونی– مغزی و آسیب های حاصل از مدل ایسکمی مغزی در موش صحرایی

زمینه و هدف: سکته ی مغزی از بیماری های نورولوژیکی است که سرعت وقوع آن در جوامع در حال توسعه رو به افزایش است. کانابیدیول ترکیبی غیرروان گردان از گیاه شاهدانه است که امروزه در زمینه ی پژوهش های بنیادی و درمانی توجه محققین را به خود جلب کرده است. به طوری که از بارزترین خصوصیت آن، اثرات نوروپروتکتیو قوی است که در مدل های حیوانی صرع، آلزایمر و پارکینسون به خوبی آن را نشان داده است. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثر کانابیدیول بر آسیب های سکته ی مغزی به ویژه انسجام سد خونی- مغزی بود. روش بررسی: تعداد 66 سر موش صحرایی بالغ نر از نژاد ویستار انتخاب و به صورت تصادفی به شش گروه اصلی تقسیم بندی شدند. با استفاده از جراحی استریوتکسی، کانول در بطن جانبی مغز تعبیه شد. کانابیدیول در دوزهای ۵۰ ،۱۰۰ و۲۰۰ نانو گرم به مدت پنج روز به بطن جانبی تزریق گردید. بعد از تیمار، موش ها تحت عمل جراحی ایسکمی مغزی قرار گرفتند و بعد از ۲۴ ساعت، نقایص نورولوژیکی، حجم انفارکتوس و میزان نفوذ پذیری سد خونی- مغزی مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که کانابیدیول در دوزهای ۱۰۰ و۲۰۰ نانو گرم در ایسکمی مغزی موجب کاهش قابل توجهی در نقایص نورولوژیکی، حجم انفارکتوس و نفوذپذیری سد خونی- مغزی در مقایسه با گروه حلال گردید. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه بیان می دارد که کانابیدیول احتمالا با کاهش میزان نفوذپذیری سد خونی- مغزی و نقایص نورولوژیکی، آسیب های حاصله از ایسکمی را که به صورت انفارکتوس بروز می کند را به طور قابل توجهی تخفیف می دهد.